حرف دل

من در تنهایی آدم بهتری هستم.

آدم هم در تنهایی آدم‌تر است.

ــ عباس کیارستمی

اجازه بدهید با این گزاره‌ی درست‌تان چندان موافق نباشم، آقای کیارستمی.

من گرچه فکر می‌کنم آدم در تنهایی آدم بهتری است اما سوالم این است که چه‌قدر بهش می‌ارزد؟

درست است که آدم در تنهایی دلیلی برای دروغ‌گفتن ندارد. چون احتمال مواجهه با دیگری، آسیب دیدن یا زدن و خطا کردن ندارد

و البته که آدم بهتر و کامل‌تری است.

اما آیا این چیزی است که ما می‌خواهیم؟

این‌که در کنج دنج‌مان یک آدم منحصربه‌فردِ بی‌خطا باشیم؟

من این‌طور فکر نمی‌کنم.

بله آدم در تنهایی آدم اصیل‌تری است، خودتر است. همان‌طوری‌که درخت در تنهایی درخت‌تر است.

اما [اغلبِ] ما ناگزیر از رابطه با دیگری و اجتماع هستیم. چه بسا در خیلی مواقع حتی در طلبش باشیم.

پس تمام این تجربه‌ی اصیل تنهایی باید بتواند به ساحت جمع برسد وگرنه از نظر من چندان کافی و معتبر نیست