او می داند

یک جایی از رفاقت، دوستی یا رابطه‌ هست که بی گفتن هر واژه‌ای، می‌داند دیگر.
کافی‌ است بگویی می‌دانی تا بگوید می‌دانم.
می‌داند که غمگینی
می‌داند که خوشحالی
می‌داند که دلتنگی
می‌داند که خسته‌ای
می‌داند که سفرناکی
از داشتنی‌های باید زندگی چند نفری است تا بی‌گفتن هر واژه‌ای بداند.